Masaüstü savaş oyuncuları için ilgi çekici bir isme sahip olan Wargame: Red Dragon, soğuk savaşın son yıllarında, geniş ölçekli muharebeleri yönetebileceğiniz bir gerçek zamanlı strateji (RTS) oyunu. Fakat bu oyunu diğer RTS’lerden ayıran önemli bir fark var: kamerayı uydu görüntüsü uzaklığından, bir birimin yanına (örneğin bir tankın hizasına) kadar anında yaklaştırma imkânı. Alttaki ilk iki resme bakıp karşılaştırabilirsiniz.

Daha önce RUSE oynamış olanlar, büyük ölçekli haritaları ve ara yüklemesiz zoom yapmayı mümkün kılan IrisZoom oyun motorunu hatırlayacaktır. Tankların 4 bina ötesini ancak vurabildiği klasik RTS’lerle Wargame serisini ayıran temel şey bu. Oyun dengesi adına silahların menzillerini kısaltmaya gerek yok, çünkü haritada yeterince yer var. Bu sayede taktiksel balistik füzeleri, uçakları ve topları bile gerçekçi bir şekilde göstermek mümkün. Oyundaki orta menzilli ağır silahların menzilinin 10 km. ile 30 km. arasında değiştiğini düşünürseniz hem ölçek hem de harita boyutları ile ilgili daha iyi bir fikir sahibi olabilirsiniz.

Kamera, 1000 kilometrekareden büyük haritaları bile tek ekrana sığdıracak kadar uzaklaştırılabiliyor.

İsmi çok gerçekçi bir simülasyon oyunu izlenimi verse de, Wargame: Red Dragon karmaşık balistik hesaplar yapmıyor ve mikro detaylar ile pek ilgilenmiyor. Yanlış anlamayın, sadece gündelik oyunculara hitap eden bir oyun kesinlikle değil. Hatta gerçekçilik ile oynanabilirlik arasında çok güzel bir dengesi var. Ama gerçekçilik açısından Theatre of War, Combat Mission ya da Achtung Panzer gibi serilerle karşılaştırmamak gerekiyor.

Oyunda BLUFOR (NATO ve müttefikleri) ve REDFOR (SSCB ve müttefikleri) olarak iki ana hizip ve 17 tane ülke var. Toplam birim sayısı ise 1450, evet yanlış okumadınız, yazı ile bin dört yüz elli. Hepsini tek tek bilmeye gerek yok, karşılaşınca rolüne ve silahlarının kapasitesine bakmak yeterli. Wargame: Red Dragon, multiplayer ağırlıklı bir oyun olduğu için, birim sayısının fazlalığı oyuncular tarafından sevilen bir özellik. Oynadığınız ülkeye göre kendi “deste”nizi yarattığınız için, kullandığınız birim sayısı bütün birimlerin aslında küçük bir kısmı.

Birimlerin en ufak detaylarını görecek kadar yaklaşmak mümkün.

Single-player sevenler yapay zekaya karşı çatışmalar da oynayabilir. Fakat benim asıl ilgimi çeken kısım campaign’ler oldu. Farklı hikayelere sahip bu 5 campaign’in her birinde Total War tarzı stratejik bir haritada birimleri hareket ettirip, taktiksel haritada savaşları oynuyoruz. Her savaşın stratejik bir bağlamı olması ve büyük resmi etkilemesi açısından skirmish ve multiplayer’dan daha eğlenceli buldum. Bu dönemi sevenler, campaign’lerin giriş videolarını özellikle takdir edecektir. Gorbaçov’a yapılan darbe girişiminin başarılı olması ve İkinci Kore Savaşı’nın başlaması, Margaret Thatcher’ın Falklands Savaşı’ndan aldığı gazla Hong Kong’a asker yığıp Çin’le savaşması gibi alternatif tarih senaryoları, gerçek görüntülerden montajlanan videolarla anlatılmış.

Savaşlarda, farklı rollerdeki asker ve araçları kombine etmekten başka çare yok. Bu oyun, güçlü bir tanktan çok sayıda alıp rakibin üzerine sürerek kazanabileceğiniz bir oyun değil. Tankları piyade ve destek araçları ile birlikte hareket ettirmeniz, hava saldırılarına karşı korumanız ve ilerlerken top atışı ile desteklemeniz gerekiyor. Düşünmeniz gereken çok faktör var. Gerçek hayatta “combined arms” yaklaşımı hangi ihtiyaçtan ortaya çıktıysa o ihtiyaç bu oyunda da geçerli.

Bu arada, söylememe bile gerek yok ama açık olmak adına yazmış bulunayım, Wargame’de üs kurma, kaynak toplama, araç üretme gibi mekanikler yok. Hem savaşların zaman aralığına uymazdı hem de bu sistemler bazen eğlenceli olsa da, realizmi öldüren aşırı saçma sistemler. Piyasada zaten paraşüt birliği ile başlayıp yoldan topladığınız (?!) benzinle tank fabrikası kurabileceğiniz oyunlardan bolca var.

Campaign haritası

Oyunda, daha stratejik düşünmeye iten katmanlarından bir tanesi, keşif birimleri. Klasik RTS’lerde askerleriniz görüş alanına giren her şeyi görür. Wargame: Red Dragon’da öyle değil. Gizli hareket etme kabiliyetine sahip düşmanları, çok geç olana kadar fark etmeyebilirsiniz. Bu da ormanları ve şehirleri ölümcül yerler haline getiriyor. Ayrıca rakibin nerede ne tür birlikleri olduğunu bilmeden bir strateji geliştirmek imkânsız. Bu da keşif birliklerini aktif bir şekilde kullanmayı bir avantaj değil, bir zorunluluk haline getiriyor. Diğer bir katman ise tedarik hatları. Savaşın ön saflarına düzenli bir şekilde yakıt, mühimmat ve parça sağlamanız gerekiyor. Tedarik kamyonlarını ve araçları bir yerden başka bir yere hızlı bir şekilde ulaştırmak için, bunların kullanacağı ana yolların güvende olması şart.