Seishuu Handa; genç, yakışıklı, yetenekli ve gelecek vadeden bir kaligraf olmasına rağmen narsist bir kişiliğe sahiptir. Öyle ki sergi müdürü, Seishuu Handa’nın birincilik kazandığı çalışmasına özgünlükten uzak etiketi yapıştırınca kendisini kaybeder ve şiddete başvurur. Bunun sonucunda ise kazandığı saygınlığın büyük kısmını yitirmesinin yanı sıra bir de ceza alır.

Seishuu’nun babası, özellikle özdenetim becerilerini geliştirmesi için kendisini beklenmedik bir tatile gönderir. Genç kaligraf, Tokyo’da alışılagelmiş hayat tarzına tamamen uzak olan Goto Adalarını yadırgasa da yola koyulur. ‘Kitaplardaki gibi yazmak’, kendisi için hor görüldüğünden yeni ilham kaynakları aramaya başlayan Seishuu, zamanın ilerlemesiyle yeni yerleştiği adaya alışmaya çalışır. Ancak, ada hayatı sandığı gibi sessiz ve huzurlu değildir. Gürültücü çocuklar, fujoshi misali ortaokullu kızlar ve sürekli izinsiz eve giren bir dolu insanı görmezden gelmeyi başarıp çalıştığı sıraların haricinde birçok maceraya atılır ve süreç içerisinde yazı yazmaktan çok daha fazlasını öğrenir.

Barakamon animesine, komedi türü içerisinde bilinen bir yapımın sonucuyla bolca güleceğimi ve memnun kalacağımı tahmin ederek başladım. Fakat son bölümün kapanış sinematiğini izlerken hissettiğim duygular içerisinde buruk bir sevinç de vardı. Kısa bir seri olmasına rağmen, izleyiciyle tanıştırılan karakterlerin her birini özleyeceğimi hissettim. Kötü adamın olmadığı ve sempati kozunun benimsetildiği yapımlarla ilk defa karşılaşmasam da bu denli başarılı bir şekilde işlenen serileri gördüğümde birkaç kelam yazmak şart oluyor.

Handa Seishuu’nun, müdürü yumruk attığı sahne

İlk bölümden itibaren başlayan ve seyircinin gelecek bölümler için de fikir edinmesine fırsat tanıyan Barakamon’da mizah adına ilk dikkat çekilen nokta saflıktı. Özellikle Goto Adaları’nda tanıtılan karakterler arasında ağırlıklı olarak gösterilen Kotoishi Naru, yapımın genelinde bulunan çocukça mizahın temelini oluşturuyor.

Komedi Faktörünün Ana Karakter Gelişimine Etkisi

Yan karakterler, sosyal ilişkiler dışında özellikle gözlemlenmesi gereken gelişimler sergilemese de ana karakter için aynı durum geçerli değil. Animenin ilk dakikalarında; kendini beğenmiş, egolu, düşüncesiz, berbat bir insan olarak tanıtılan Handa Seishuu, adaya geldiği ilk günden itibaren değişmeye başlıyor. Şans eseri karşılaştığı bir araçla yeni evine giderken, denizi bulanık ve sıradan görmesi ile gelişim süreci başlıyor. Mizahın devam etmesi haricinde diğer karakterlerle de arkadaşlık bağlarını güçlendiren Handa’nın kırılma anları çoğu zaman ilham elde etmesiyle gerçekleşiyor. Bu gelişimin olabildiğince doğal ve akışa uygun planlanması, komedi faktörünün de sürece dahil olması adına çok önemlidir. Naru’nun beni de tebessüm ettiren gülüşü, Hiro’nun her akşam getirdiği yemekler sonucu yaşanan absürt olaylar,  Hina’nın utangaçlığı sebebiyle en ufak karmaşada ağlamaya hazır olması… Komediyle ilintili bütün fenomenler karakter gelişimini dolaylı yoldan etkiliyor. Aynı zamanda izleyicinin yapıma ve pek tabii karakterlere bağlanmasını kolaylaştırıyor.

Seishuu Handa’nın gitmeden önce arkadaşlarıyla geçirdiği son gün

Bu ereğin başarılı olmasının ardında birçok neden var: Naru Kotoishi, Hina Kubota ve arkadaşlarının, çocuk psikolojisine uygun olarak kurgulanması ilk fark ettiğim etmenlerden biriydi. Özellikle şaşırmamı sağlayan neden ise, bütün karakterlerin izleyicide sempati oluşturması sonucunda hissin tam tanımı olmasa da huzur duymamdı. Bölümler ilerledikçe sona yaklaştığımı ve henüz gördüğüm birçok isimden ayrılacağımı fark ediyordum. Persona oyunlarını art arda oynamam sonucunda, pek hoş olmayan bir şekilde tanıştığım bu duygudan açık bir şekilde çekindim. Bu sebeple Barakamon’u, kısa aralar vererek bitirmekte karar karar kılsam da, son bölümlere doğru kötü hissetmekten kaçınamadım.

Yan Seriler ve Komedi Haricinde İşlenen Temalar

Slice of Life türünü de işleyen Barakamon’a saf komedi yaftasıyla yaklaşmamız yanlış olur. Ancak birkaç sekans haricinde hazırlanan bütün dram yüklü sahneler mizahı sürdürmek adına yetersiz gelmişti. Bu sebeple bir süre sonra komediden uzak sahneleri dahi ciddiye almak zorlaşıyordu.  Bu durumu farkında olan yapımcılar ise serinin sonuna kadar izleyicinin kabullendiği türe ağırlık vermekte karar kılmışlar.

Barakamon’un orijinal serisi içerisindeki her bölüm adına hazırlanmış parodilerden oluşan, Mijikamon adında bir seri daha var. İki dakikalık, kısa parodilerde seyirciyle etkileşime giriliyor ve bir sonraki bölüm için merak uyandıran ipuçları veriliyor. Bana göre asıl ilgi çekici olan ise Mijikamon’un final bölümünde söylenen birkaç cümleydi. Barakamon’un on ikinci bölümünün ardından, pek tabii Mijikamon’da final yaptı ve ardında ucu açık birçok soru bıraktı.

Handa ve arkadaşları, bir başyapıt hakkında tartışıyorlar

Önceki parodi bölümlerde güldürüye yönelik hazırlanan şarkılar haricinde Mijikamon’un, dördüncü duvarı yıkmak gibi es geçilemeyecek bir avantajı daha var. Barakamon’un ‘enerjik insan’ anlamına gelmesi ve söz konusu anlamdan yapılacak çıkarımla, yapımcının bu seriyi izleyen seyircileri neşelendirmeyi amaçladığı, direkt bir halde seyirciye söyleniyor. Kesin olarak verilen haberlerden biri de son bölümün bir başlangıç olduğuydu. Halbuki dört yıldır ikinci sezon hakkında resmi bir duyuru yapılmadı.

Çizim ve Müzikler

Komedi türünü işleyen çoğu anime için fon müzikleri, kritik önem taşımakta. Barakamon ise bu ihtiyacı doğru kullanarak iyi bir iş çıkarmış. Bahsettiğim üzere ağırlıklı olarak kullanılan çocukça mizahın yanında işlenen parçalar, zaman zaman kendi adıma afacanlık uyandırmıyor değildi. Tam tersi duyguları da Slice of Life türüne yakışır müziklerle deneyimleyince beğenimi kazandı. Bunun haricinde açılış müziğinin sözleri ve açılış sinematiğinin, Barakamon’un konusuyla uyum içerisinde oluşu beni memnun etti. Beni açılış kadar etkilemese de kapanış müziği de son derece iyi hazırlanmıştı. Ayrıca son saniyelerde gösterilen sahneleri izlemediyseniz kontrol etmenizi öneririm. Yapımın başarısını arttıran önemli bir etken de seslendirme kadrosuydu. Attack on Titan, Bleach ve Charlotte gibi birçok yapımda görev üstlenen Daisuke Ono‘nun başı çektiği ekipte Koki Uchiyama ve Fumihiko Tachiki gibi başarılı sanatçılar yer aldı. Çizimler ise, özgün karakter tasarımları haricinde birkaç başarılı arka planı göz ardı edersek ortalamanın üstünde değildi.

Sonuç olarak; seri boyuncu gülümsemenizin hiç eksik olmadığı Barakamon, komedi türü içerisinde son zamanlarda izlediklerim arasından kolayca sıyrılıp beğenimi kazandı. Gündelik hayattan bir süreliğine uzaklaşıp, ada yaşantısında sevilesi karakterlerle birlikte bolca gülmek isterseniz Barakamon’u izlemenizi tavsiye ederim.