Nostalji Krizlerine Bire Bir Oyunlar #12 – X-Men Legends 2: Rise of Apocalypse

Fox Kids’teki X-Men çizgi filmi ve X-Men filmleriyle büyüdüm. Playstation’da çeşit çeşit X-Men dövüş oyunu oynadım. Anlayacağınız X-Men bana yaşımdan ötürü Star Wars kadar nostaljik geliyor. 2005 yılında çıkan bu oyun, çocuk aklımla bile eğlenerek oynadığım, sonradan yüklediğimde oyunu en baştan keşfederek oynadığım, herkesin bilmesini istediğim bir oyun. Marvel Ultimate Alliance serisinin ve mobil platformlarda popüler olmaya başlayan Marvel Future Fight adlı oyunun da atası.

X-Men: Apocalypse’i beğenmediniz mi? Gerçek bir Apocalypse tecrübesi mi yaşamak istiyorsunuz? Aradığınız X-Men budur.

En iyi X-Men Oyunu Olabilir Mi?

Önce oyunun kendisinden genel olarak bir bahsetmek istiyorum. Hack and slash RYO olan oyunumuzda X-Men veya Brotherhood of Evil Mutants’tan oluşturduğunuz dört kişilik bir ekiple Apocalypse’in dünyayı ele geçirip, şeytani felsefesini gerçekleştirmesine engel oluyoruz. Ekip üyelerini sık sık değiştirebiliyorsunuz. İzometrik açıyla, üç boyutlu şekilde oynanıyor. RYO elementleri olarak, karakteriniz seviye atladıkça özelliklerini geliştiriyor ve yeni yetenekler öğreniyorsunuz. Dövdüğünüz robotlar, böcekler ve bilumum diğer kötülerden eşyalar düşüyor, bunlar da farklı özelliklerinize bonus veriyor. Anlayacağınız X-Men ile Diablo keyfi… fakat bundan fazlası var.

Karakterlerin Ultimate evrenindeki görünüşleri esas alınmış.

Karakterlerin Ultimate evrenindeki görünüşleri esas alınmış.

Oyunun birçok yapımcısı olsa da asıl stüdyo Raven Software, yayıncı da Activision, ki zaten o da Activision’a ait. Peki, Raven Software’i nasıl bilirsiniz? Hexen ve Heretic oyunlarıyla kalkış yapsalar da sonradan Activision’la anlaştıklarında bunları yapan ekip gitmiş. Sonrasında Soldier of Fortune diye bir seriye başlamışlar, fakat Raven Software’in en iyi oyunu X-Men de değil, kendisi hakkında bir yazı yazmam gereken Jedi Knight 2: Jedi Outcast. Jedi Academy ile beraber onlar da Raven Software’ın işi.

Oyunda daha derine inmeden şunu belirtmekte fayda var: oyun hiçbir yerde yok. GoG’muş, Steam’miş, Origin’miş… yok! Neredeyse bir saat boyunca uğraşarak evde eski CD’lerin içerisinden çıkardım oyunu. En büyük eksiği şu an bu. Activision, Deadpool oyununun performansına trip atıp tüm Marvel oyunlarını dijital platformlardan çekmiş. Aferim… Heh… Çok zekice, Activision. Zaten sonra onlar da gitti Blizzard’la birleşti. (Şimdi şöyle gerçekten Diablo gibi bir X-Men oyunu hayal ettim de…)

X-Men, Brotherhood El Ele, Apocalypse yerlere!

Eski ve külüstür bir oyun, bunu kabul etmem gerek. Bunun nedeni bilgisayarda oynuyor olmam. Oyun çok net PC’ye port edilmiş. O yüzden oynanış için bir adet oyun kumandanız olmasını öneririm. Ben gittim sırf bu oyun için bir tane aldım. Tabii böyle olunca oyunu iki kişi olarak da oynayabiliyorsunuz ve oyun toplam dört kişiye kadar destekliyor. Online Play ne yazık ki artık desteklenmiyor, o yüzden bu co-op dışında başka multiplayer seçeneği yok.

Filmdeki Apocalypse ile bunu karşılaştıralım...

Filmdeki Apocalypse ile bunu karşılaştıralım…

Hikaye olarak, kaçırılan Xavier’ı kurtarmak adına X-Men ve Brotherhood bir araya geliyor. Xavier’ı kurtardıktan sonra öğreniyoruz ki Apocalypse, Magneto’nun adası olan Genosha’ya saldırmakta ve güçlü psişik mutantlardan biri olan Polaris’i kaçırmış. Genosha’dan başlayıp, Savage Land, Kanada, New York ve en sonunda Apocalypse’in piramitine uzanan bir macera bu. Bol bol X-Jet ile uçacaksınız. Oyunun kendi içeriğinde tabii çok bir spoiler yok, özellikle X-Men hakkında bilgiye sahipseniz Apocalypse’in yaptığı planları Kanada’ya varmadan anlamış oluyorsunuz. Oyunu oynatan, bağımlılık yapan da zaten hikayesi değil.

Oyunda her zaman olmasa da küçük RYO anları oluyor. Bazen Magneto olduğunuzda ve birisiyle konuştuğunuzda Magneto hakkında üçüncü tekil şahıs olarak konuşuyorlar, yapımcılardan burdan bir puan kırıyorum, ama örneğin Colossus olarak Kitty Pryde’ın yanına gittiğiniz zaman Scarlet Witch ile olan bir diyalogdan dolayı fırça yiyor, buna da bayıldığımı söylemeden geçemeyeceğim.

Bu yazı, "Nostalji Krizlerine Bire Bir Oyunlar" adlı yazı dizimizin bir parçasıdır.

Yorumlar